Ежавік грабеністы знайшлі сёлета адразу ў трох месцах Нацыянальнага парку.
Упершыню ежавік грабеньчаты быў адзначаны Паўлам Кірылавічам Міхалевічам - вядомым пушчанскім міколагам - у 1967 годзе. Наступная знаходка належыць супрацоўнікам лабараторыі мікалогіі Інстытута эксперыментальнай батанікі - яны знайшлі ежавік у 2016 годзе, гэта значыць амаль праз 50 гадоў.
Ежавік грабеністы мае вельмі своеасаблівы вонкавы выгляд, адрозны ад звыклых нам усім грыбоў. Яго пладовае цела, мясістае і круглявае, у сталым узросце абсыпана шматлікімі доўгімі шыпамі, некалькі падобнымі на валасы і быццам сцякаюць уніз як вадаспад.
Ежавік патрабавальны не толькі да адмысловых умоў увільгатнення і тэмпературнага рэжыму, але і напроста залежыць ад субстрата - мёртвай драўніны. І запаветныя некранутыя пушчанскія лясы з вялікай колькасцю мёртвай драўніны на розных стадыях раскладання – гэта сапраўдны прытулак для такога рэдкага і капрызнага госця. Аддае перавагу расці ён на дубе ці грабе, часам сустракаецца і на аслабленых, яшчэ жывых дрэвах.
Ежавік грабенчаты адрозніваецца сваімі пажыўнымі і лячэбнымі ўласцівасцямі. Ён уяўляе сабой каштоўны прадукт, які можа спрыяць паляпшэнню псіхічнага і фізічнага здароўя. Яго можна прымяняць і ў прафілактыцы неўралагічных захворванняў.
Грыбы, як правіла, лічацца бяспечнымі для ўжывання ў якасці штодзённых дабавак для большасці людзей. Таксама расце папулярнасць такіх грыбоў сярод тых, хто імкнецца палепшыць свае кагнітыўныя функцыі.
Цяжарным жанчынам, а таксама людзям, якія прымаюць антыкаагулянты ці лекі ад дыябету, перад ужываннем гэтых грыбоў у ежу неабходна пракансультавацца з лекарам. Гэта ж тычыцца і тых, хто пакутуе алергіяй на грыбы.